Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Το ευγενικό πείσμα, το μαχητικό του χιούμορ



του Βαγγέλη Χερουβείμ

Πώς να πεις αντίο σ' έναν πολλές φορές συνταξιδιώτη, τη φορά αυτή που ταξιδεύει εντελώς μόνος και χωρίς γυρισμό;
Πώς ν' αποχαιρετήσεις ένα σύντροφο πολύ όμορφων και πολύ δύσκολων εποχών, που το χιούμορ του μπορούσε να σε εμπνεύσει και να σε δυναμώσει ακόμη και στις πιο άνυδρες μέρες;
Πώς να το πάρεις απόφαση για τον φίλο, που «αν απ' όλες τις φωνές ξεχώριζες μία, είν' η δική του»; Όχι μόνο την απουσία του σύγκορμη δεν μπορείς να πιστέψεις. Αλλά και μικρές στιγμές -λεπτομέρειες από τη ζωή- που μοιράστηκες μαζί του.
Θα μου λείψουν τα καταιγιστικά του λογοπαίγνια. Οι καφέδες που πίναμε μαζί (τον δικό του τον ανέτρεπε συχνά, αφού τον είχε ξεχειλίσει με φρέσκο γάλα!..).
Θα μου λείψουν οι διακοπές που έκανε σε όλα τα τραγούδια, ή στα λόγια μου, στην εκπομπή μας «Στο Κόκκινο». Ο Γιώργος διέκοπτε ακόμη και τον εαυτό του, από το ευγενές του άγχος να μην υπάρξει χασμωδία ή μη δεν προλάβουν όλα να ειπωθούν. Όμως, Γιώργο, φαίνεται πως ήταν τελικά αναπόφευκτο να μην προλάβουν.
Πολλοί άνθρωποι, που τον γνώριζαν μόνο από τη φωνή του και από τα χρονογραφήματά του στην «Αυγή», τον αγκάλιαζαν στον δρόμο, στις συγκεντρώσεις και τον ευχαριστούσαν για το λυτρωτικό του χιούμορ. Υπήρχαν και πολλοί ανάμεσά τους -ειδικά τον τελευταίο καιρό, τον ταραγμένο για την Αριστερά- που διαφωνούσαν. Αλλά και διαφωνούντες τον απολάμβαναν.
Ορίστε! Λίγες αράδες διένυσες κι έμαθες να μιλάς γι' αυτόν σε παρελθοντικό χρόνο. Λάθος, όμως. Από μαρξιστική άποψη, διότι οι άνθρωποι δεν είναι πρωτίστως το βιολογικό τους πακέτο, αλλά το σύνολο των κοινωνικών τους σχέσεων. Αυτό, κατά τον Κάρολο Μαρξ, αλλά και κατά τον άλλον, τον Γκράουτσο Μαρξ: «Σκοπεύω να ζήσω για πάντα, ή να πεθάνω στην προσπάθειά μου να το πετύχω». Και στους δύο Μαρξ είχε ρίζες η επίμονη, ακούραστη, σαρκαστική βελτιοδοξία του Γιώργου.
Αυτός ο κόσμος, αλλιώς, είναι πολύ ασήκωτος, και το γνώριζε ο σύντροφος, πολύ καλά, γι' αυτό επέμενε. Προτείνω να παλέψουμε όσο γίνεται για να φυλάξουμε λίγα μόρια από το ευγενικό του πείσμα.

Πηγή: Αυγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου