Το Σαντάνσκι (00:06-00:34) είναι μία μικρή πόλη νοτιοδυτικά της Βουλγαρίας στους πρόποδες των Ορέων του Πιρίν. Το Σαντάνσκι δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να μας προσφέρει πέρα από λίγα διάσπαρτα ρωμαϊκά κατάλοιπα. Παρ' όλα αυτά είναι περήφανο για έναν θρυλικό πρόγονό του. Τον Σπάρτακο.
Τα όρη Πιρίν (00:35-00:49) είναι γνωστά για τους λάτρεις του σκι. Το Μπάνσκο, μία άλλοτε κτηνοτροφική κοινότητα, έχει μετατραπεί τώρα σε μεγάλο χειμερινό προορισμό με πολλά ξενοδοχεία, καζίνο, κέντρα διασκέδασης κι άλλες επιχειρήσεις που μπορούν να φέρουν γρήγορο κι εύκολο χρήμα. Όμως στα δάση του Πιρίν συνάντησα αρκετά χωριά διάσπαρτα, τα οποία μου έκαναν εντύπωση για τους μιναρέδες τους. Πάνω στα Όρη Πιρίν δεν συνάντησα κάποιο χριστιανικό χωριό. Ήταν όλα μουσουλμανικά. Μέχρι που κατεβήκαμε από το βουνό και διασχίσαμε την χαώδης πεδιάδα που απλώνεται βόρια της Ροδόπης.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το υπέροχο Μοναστήρι της Ρίλα (00:50-01:44). Γενικά με την θρησκεία δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις και πολλοί θρησκευτικοί προορισμοί μου προκαλούν χασμουρητά όμως το συγκεκριμένο μοναστήρι είναι ιδιαίτερος.
Κρυμμένο στις βουνοπλαγιές των Ορέων Ρίλα βρίσκεται η καστροπολιτεία του μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα. Το μοναστήρι ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα και θεωρείται το σημαντικότερο μνημείο της Βουλγαρίας κι ένα από τα σημαντικότερα της Ν.Α. Ευρώπης. Το 1983 μάλιστα χαρακτηρίστηκε από την Unesco ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Η μονή αποτελείται από 300 δωμάτια, τέσσερα παρεκκλήσια, ένα αρχονταρίκι, μια κουζίνα (γνωστή για τα ασυνήθιστα μεγάλα σκεύη της) και μια βιβλιοθήκη, ενώ η εκκλησία, η οποία δεσπόζει στο κέντρο του μοναστηριού χτίστηκε τον 19ο αιώνα. Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε ο κεντρικός πύργος του μοναστηριού με το ρολόι σε μία από τις εσοχές του (01:25). Η σκαλιστή διακόσμηση στους εξωτερικούς τοίχους στην αυλή του μοναστηριού μου θύμισαν αρκετά το ξακουστό χωριό της Χίου, το Πυργί (ο τοπικισμός μου στα ύψη). Αξέχαστη θα μου μείνει και η φιλόξενη αγέλη σκύλων που μας καλωσόρισε στην είσοδο του μοναστηριού. Ένιωθες πως ο κάθε σκύλος είχε σχηματίσει την δικιά του προσωπικότητα μέσα στη γαλήνη της τοπικής φύσης και του μοναστηριού.
Η βόλτα μας συνεχίζεται πιο βόρια, στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, την Σόφια. Η περιπλάνηση στην πόλη ξεκινάει από τον καθεδρικό ναό της πόλης, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Αλέξανδρο Νιέφσκι (01:45-02:20). Θεωρείται από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους ναούς των Βαλκανίων. Προσωπικά εγώ θεωρώ τον Άγιο Σάββα του Βελιγραδίου ως τον μεγαλύτερο ναό που έχω συναντήσει στα Βαλκάνια αλλά ο καθεδρικός της Σόφια είναι εντυπωσιακός για τους χρυσούς του τρούλους. Εσωτερικά ο ναός φωτίζεται από τα χαμηλά του παράθυρα κάτι το οποίο βοηθάει στην ψευδαίσθηση ότι ο τρούλος κρέμεται από μεγαλύτερο ύψος πάνω από τα κεφάλια μας. Δυστυχώς απαγορευόταν η φωτογράφηση στο εσωτερικό του ναού κι έτσι αρκέστηκα σε λίγες "παράνομες" λήψεις.
Δίπλα από τον καθεδρικό της Σόφια βρίσκεται η Αγία Σοφία (02:21-02:40). Στα πλαϊνά της εκκλησίας καίει η άσβεστη φλόγα του Αγνώστου Βούλγαρου Στρατιώτη την οποία την φιλάει ένας τεράστιος μπρούτζινος λέοντας. Λίγο πιο χαμηλά βρίσκεται και η ρωσική εκκλησία της πόλης με τους στρογγυλούς κι επίχρυσους τρούλους της (02:41).
Η Σόφια είναι μία περίεργη πόλη. Έχει όμορφα κτίρια και ιδιαίτερα γλυπτά στους δρόμους της αλλά δεν έχει την αύρα που σε κάνει να την αγαπήσεις (02:42-03:14 και 03:24-04:13). Λίγα είναι τα σημεία που αξίζει να δει κανείς. Ένα απ' αυτά είναι η γειτονιά των τεσσάρων θρησκειών, όπου αντικριστά συναντάμε μία ορθόδοξη εκκλησία με ένα τζαμί, μία ευαγγελική εκκλησία και μία συναγωγή (04:14-04:34) και φυσικά το κτίριο του λαού, το οποίο είναι καθαρά επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική του Κρεμλίνου ενώ εντύπωση μεγάλη προκαλεί το ίχνος του σφυροδρέπανου, το οποίο δέσποζε κάποτε στην πρόσοψη του κτιρίου (03:15-03:23) και τέλος μία βόλτα στον τεράστιο πεζόδρομο με τις καφετέριες και τα μαγαζιά και με φόντο το ψηλό βουνό Βίτοσα.
Αξέχαστο θα μου μείνει το βλέμμα ενός σκύλου που έτρεμε έξω από ένα σπίτι. Η απόγνωσή του ήταν έντονη στο βλέμμα του και η καρδιά μου σφίχτηκε. Ευτυχώς όμως αμέσως άνοιξε μία πόρτα για να του προσφέρει τη ζεστασιά ενός κλειστού χώρου (04:32).
Η βόλτα μας κλείνει με το βορειότερο σημείο της Βουλγαρίας, την γέφυρα που ενώνει την Βουλγαρία με την Ρουμανία. Αναφέρομαι στο βουλγαρικό λιμάνι Ρούσε. Εκεί βρίσκονται οι πύλες της στενόμακρης γέφυρας που συνδέει τις δύο χώρες(04:38).
Εκεί τελειώνει και το ταξίδι μας στην Σόφια και την βουλγαρική ύπαιθρο.
Ακολουθεί η πανέμορφη Ρουμανία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου