Ωριμότης μηδέν!

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, πιστεύω πως ο Νίκος Ρωμανός την έφερε στους φασίστες τελικά. Για να ξεκαθαρίζω τη στάση μου από την αρχή, δε θεωρώ πως ο νεαρός είναι επαναστάτης κι αναρχικός αλλά υποστηρίζω το δικαίωμά του για εκπαίδευση.
Κατά τη γνώμη μου, η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού βοηθούσε στην πολιτική του Τρελαντώνη. Ο Σαμαράς ξέροντας πως πλέον έχει ξοφλήσει και για τους Ευρωπαίους, αναζητούσε αγωνιωδώς μία κατάσταση χάους στην ελληνική κοινωνία για να καταφέρει μ' αυτόν τον τρόπο να ξεγλιστρήσει από την ελεύθερη πτώση του προς την λήθη μίας κοινωνίας που ξεχνάει γρήγορα κι εύκολα. Το έδειξε στη πορεία του Πολυτεχνείου, το επιβεβαίωσε το περασμένο Σάββατο όπου κάηκε η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη κι άλλες πόλεις της Ελλάδος από τα όργανα καταστολής και τους ρουφιανοασφαλίτες του. Το μόνο που του έμενε για να τριτώσει το κακό ήταν να καταλήξει ο Νίκος Ρωμανός, κάτι το οποίο θα οδηγούσε σε μακροχρόνιες εξεγέρσεις στους ελληνικούς δρόμους. Αυτή η κατάσταση πανικού που θα δημιουργούταν κατά τη διάρκεια των ασταθών πολιτικών ημερών, θα δινόταν ως ευκαιρία στα φασισταριά να επιβάλλουν την τάξη με οποιοδήποτε τρόπο...
Όμως ο νεαρός τελικά δεν τους έκανε τη χάρη. Οι ακροδεξιοί της κυβερνητικής ομάδας, θεωρώντας βέβαιο τον θάνατο του Ρωμανού, έβγαλαν για λίγες μέρες το προσωπείο του λαϊκού δεξιού, κι έδειξαν την πραγματική τους φύση, περιμένοντας την επόμενη μέρα της αναρχίας και τους χάους. Τι κρυβόταν πίσω απ' αυτές τις μάσκες; Μα φυσικά αυτό που τόσο καιρό γνωρίζουμε. Τομάρια που το μόνο που τους νοιάζει είναι η τσέπη τους και η πολιτική τους καρέκλα. Φασισταριά που δεν τους καίγεται καρφί για τις ζωές των συνανθρώπων τους. Εγωιστές που κατάφεραν με το πείσμα τους απέναντι στην απεργία πείνας του νεαρού να σκάσουν και γάιδαρο (στη συγκεκριμένη περίπτωση τους πασόκους οι οποίοι ξέσπασαν κι αυτοί εναντίον τους χθες στη Βουλή).
Όμως το θέμα στράβωσε. Μετά από τριάντα μέρες αντιλήφθηκαν πως με τη στάση τους θα παρέδιναν την εξουσία με ματωμένα χέρια κι αυτό είναι μία κηλίδα που δε θα σβηστεί ποτέ στην Ιστορία της χώρας μας.
Και τώρα τους έχει κυριεύσει πανικός. Πρώτος απ' όλους, βγήκε ο εμετικός Κρανιδιώτης στην απογευματινή εκπομπή του Μπογδάνου για να εκφράσει όλο του το μίσος απέναντι στον Ρωμανό. "Μα φυσικά δε νίκησε ο Ρωμανός" τόλμησε να πει. Δηλαδή πως θα νικούσε Κρανιδιώτη, με τον θάνατό του; Όχι βέβαια. Τώρα νίκησε και κατάφερε να σας ξεφτιλίσει.
Από την άλλη όμως βλέποντας την άθλια στάση του Κρανιδιώτη, η οποία σίγουρα είναι παρόμοια μ' αυτήν των άλλων φασιστόμουτρων (Σαμαράς, Γεωργιάδης, Βορίδης, Βούλτεψη κι άλλοι πολλοί) δε ξέρω κατά πόσο έχουν τσίπα αυτοί οι άνθρωποι. Τι να περιμένει κανείς από τον γόνο ενός Χίτη όπως είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης. Το αλαζονικό του βλέμμα αυτών των ημερών θα ξεχαστεί δύσκολα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Σαμαράς, αποφάσισε να παίξει με τη φωτιά και κάηκε αμέσως. Οι επόμενες μέρες όπου θα ακολουθήσει η διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, θα είναι καθαρά τυπική και προεόρτια πριν τις εθνικές εορτές.
Όσο για την ειρωνική στάση των ακροδεξιών σχετικά με την υπόθεση του Κουβέλη, ότι δηλαδή ξεπουλήθηκε για να κατέβει ως πρόεδρος της Δημοκρατίας με την ένα κυβέρνηση, έχω ένα να τους πω. Ο Κουβέλης είναι ο πιο κατάλληλος για τη θέση αυτή. Ήταν τόσο άχρηστος αυτά τα δύο χρόνια που δικαίως του ανήκει η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία αχρηστεύτηκε τελείως με την ηλίθια κι απαράδεκτη στάση του Παπούλια όλα αυτά τα χρόνια.
Κατά τη γνώμη μου κατάλληλος επίσης για την θέση αυτή είναι κι ο υπερβολικά άχρηστος όλων Γρηγόρης Ψαριανός, αλλά είναι ακόμα νέος για να γευτεί τον υπέρογκο προεδρικό μισθό...