Η Κωνσταντινούπολη, η Ασιτανέ (η μητέρα των πόλεων), η Ντερσααντέτ (η πύλη της ευδαιμονίας), η Σταμπούλ, η Πόλη μας, «αυτό το τέλειο κόσμημα ανάμεσα σε δύο θάλασσες, που είναι άξιο να συγκριθεί μονάχα με τον ήλιο που φωτίζει αυτόν τον κόσμο», όπως έγραψε ο Νεντήμ, ο πιο λαμπρός ποιητής της οθωμανικής αυλής του 17ου αιώνα, η πιο δοξασμένη βασίλισσα της ευρασιατικής ιστορίας, η πιο φλογισμένη μάγισσα της Ανατολής, γεννήθηκε μ’ ένα δροσερό τραγουδάκι στα χείλη την εποχή των μύθων, το’ κανε σάλπισμα πολεμιστήριο και βαπορίσια μπουρού, μισμαγιά και μακελάρικο χασάπικο, ουσάκ και νιαβέντι, μπεκτασίδικο ιλαχί και πατριαρχική ψαλμουδιά, καρσιλαμά και ταγκό, τύμπανο του Ραμαζανιού και «Υπερμάχω», χόρεψε σ’ όλους τους ασιατικούς και ευρωπαϊκούς ρυθμούς στα σαράγια και τα καλντερίμια της και μας περιμένει πάντα, γερασμένη βαλιδέ σουλτάνα, πλαδαρή και πολύπαθη, πολυάνθρωπη και εκμαυλιστική, κρατώντας ένα παμπάλαιο μπεντίρ στο χέρι, να χορέψουμε στο τέμπο της.
Άνοιξε τον κόρφο σου, Ιστανμπούλ
Άνοιξε τον κόρφο σου και ήρθα
Έχω μεγάλο πάθος, νοσταλγία ανείπωτη
Ολόκληρος είμαι ξεσηκωμένος
Πώς έφυγα, πώς ήρθα
Αυτό είναι το χάλι μου
Μη ρωτάς τι έκανα μακριά σου
Όπως τις μέρες τις παλιές
Ξανά θερμή και κοντινή μας φιλενάδα
Ξανά με την ψυχή σου να με δεις
Δεν ξέρεις τι θα πει ξενιτεμένος
Παίρνει τον δρόμο του, ίσως δεν ξαναγυρίσει
Άνοιξε τον κόρφο σου, Ιστανμπούλ
Έχω μεγάλο πάθος, νοσταλγία ανείπωτη
Ολόκληρος είμαι ξεσηκωμένος
Απόσπασμα
Αντνάν Μπουράκ – Adnan Burak
Μέσα στην Ιστανμπούλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου