Την Τρίτη βρέθηκα στο βιβλιοπωλείο Ιανός για να παρακολουθήσω την παρουσίαση του νέου βιβλίου του κ. Δημήτρη Μπουραντά (Η φωτογραφία είναι από την παρουσίαση του πρώτου του βιβλίου). Ο συγκεκριμένος συγγραφέας έγινε γνωστός μέσα από την επιτυχία του πρώτου του βιβλίου "Όλα σου τα μαθα μα ξέχασα μιά λέξη..." .
Συνήθως όταν ένα βιβλίο έχει απότομη επιτυχία τρέχει όλος ο κόσμος να το αγοράσει. Εγώ το βρήκα παρατημένο σε ένα παγκάκι. Θεωρώντας το ως "βιβλιοφιλικό σημάδι" του δωσα την ευκαιρία να το διαβάσω. Δεν ενθουσιάστηκα η αλήθεια είναι. Η γραφή για μένα ήταν απλή. Ευκολονόητη παρουσίαση του μάρκετινγκ μέσα από τη ζωή μίας κοπέλας η οποία δεν έχει κοινωνική ζωή μ' αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας πλατωνικός έρωτας μεταξύ καθηγητή και φοιτήτριας. Πάντως η παρουσίαση της ζωής του συγγραφέα (μιάς και το βιβλίο έκρυβε αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία) ήταν ενδιαφέρουσα και με εντυπωσίασε η πορεία που είχε αυτός ο άνθρωπος μέχρι να καταλήξει σήμερα εκτός από καταξιωμένος καθηγητής να ναι και αναγνωρίσιμος συγγραφέας.
Η συνάντησή μου μαζί του μικρή. Τι κάνεις Γιώργο; Πολύ καλά σας ευχαριστώ. Με τι ασχολείσαι; Συντηρητής Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης. Πολύ ενδιαφέρον. Κάθησα στη συνέχεια σε μία πολυθρόνα κοντά στο βήμα για να τον ακούσω. Η αλήθεια είναι πως θα έβλεπα για πρώτη φορά μπροστά μου τον Μίμη Ανδρουλάκη. Δε του είχα ιδιαίτερη συμπάθεια. Ποτέ δεν έβλεπα με καλό μάτι όσους εκμεταλλεύτηκαν την δόξα του Πολυτεχνείου για να ανέβουν στη πολιτική σκηνή.
Οι παρουσιαστές (δε θυμάμαι τα ονόματά τους) μας διαβάσανε μέσα από ένα κείμενο. Πολύ ψεύτικη και βαρετή στιγμή. Είδα πως ο Ανδρουλάκης δεν είχε καμία σημείωση μαζί του. Όταν ήρθε η σειρά του ένας από τους άλλους παρουσιαστές τον πείραξε ρωτώντας τον πόσην ώρα μπορεί να μιλήσει χωρίς σημειώσεις.
"Θα σου πω ένα πράγμα" του απάντησε " όταν ήμουν φοιτητής, η χούντα μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε φοιτητικές εκλογές. Οι εκλογές αυτές θα γίνονταν την ώρα της συνέλευσης. Οπότε θα ήταν ονομαστικές. Τις ορίσανε και σε ημερομηνία και ώρα που πολλοί φοιτητές είχαν ή εξετάσεις ή εργαστήρια. Οπότε είχαμε δύο επιλογές. Ή θα κάναμε εκλογές με λίγα άτομα ή θα κάναμε υπομονή μέχρι να έρθουν και άλλοι. Τότε με ρώτησε ένας αν μπορώ να ανέβω να μιλήσω ώστε να κρατήσω τον κόσμο και αν ναι πόσην ώρα μπορώ. Του απάντησα. Φέρε μου ένα ποτήρι νερό και θα δούμε τι θα κάνουμε. Εκείνη τη μέρα μίλησα πεντέμισι ώρες. Χωρίς σημειώσεις. Χωρίς προετοιμασία. Οπότε η μισή ώρα που μου προσφέρετε τώρα για μένα είναι πολύ λίγη". Αφού μίλησε αρκετή ώρα για τον εαυτό του άρχισε να μιλάει για το βιβλίο. Το είχε ξεζουμίσει. Ήταν πολύ καυστικός και πολύ καλός στον λόγο του. Άρχισα να τον ακούω με ιδιαίτερη προσοχή και ενδιαφέρον. Σε μία φάση γύρισε και ρώτησε με έντονο ύφος τον κ. Μπουραντά. "Και θέλω να παραδεχτείς τώρα Δημήτρη μου πως δε φταίνε μόνο οι πολιτικοί για την κατάσταση της Ελλάδος. Φταίνε και οι πρυτάνεις. Οι οποίοι αντί να μεταδώσουν τη σωστή γνώση στη νεολαία προσπαθούν με κάθε τρόπο να γλείψουν τα αυτιά των πολιτικών για να ανέβουν εύκολα κάποια σκαλοπάτια και να κυνηγήσουν την πολιτική καριέρα. Έχω δίκιο εδώ ή όχι;" Ο κ. Μπουραντάς του απάντησε αλλά δεν ακούστηκε. " Στο μικρόφωνο να σε ακούσει ο κόσμος." του είπε ο Ανδρουλάκης.
" Αυτά τα χω γράψει στο πρώτο μου βιβλίο Μίμη. Ναι ισχύουν.".
Στη συνέχεια μίλησε ο κ. Μπουραντάς. Και ο δικός του λόγος ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Φάνηκε πως ο άνθρωπος έχει περάσει ώρες διαβάζοντας Μακιαβέλι, Βέμπερ, Μάρξ. Απάντησε στον Ανδρουλάκη για το θέμα ευθύνης της σημερινής κατάστασης της Ελλάδος. Όμως αυτό που με άγγιξε ήταν όταν μίλησε για την Ελευθερία. Και το γράφω με κεφαλαίο το έψιλον διότι μιλάει για την Ελευθερία που κυνηγήσανε οι Γάλλοι πρώτα και στη συνέχεια ο υπόλοιπος κόσμος. Μία ελευθερία που δε την κράτησαν για πολύ όχι γιατί δε μπορούσαν αλλά γιατί δεν ήθελαν. Δεν ήθελαν και δε θέλουμε και μεις μέχρι σήμερα διότι η ελευθερία ζητάει και μεγάλη ευθύνη από τον άνθρωπο που την ζητά. Και οι άνθρωποι από την φύση τους είναι ανεύθυνοι. Γι΄αυτό και προέκυψε η θεωρεία του Καρλ Μάρξ όπου παρουσιάζεται η ελευθερία με κάποια όρια, οπότε για μένα χάνεται ο όρος ελευθερία (ή καλύτερα αλλοιώνεται) και ο καπιταλισμός.
Ο κ. Μπουραντάς προσπάθησε να μας εξηγήσει γιατί έγραψε αυτό το βιβλίο και γιατί μας προτίνει να το διαβάσουμε. Είναι πολιτικό μανιφέστο; είναι ένα ακόμα αυτοβιογραφικό βιβλίο; είναι πάλι μία βίβλος του μάρκετινγκ; είναι όλα αυτά μαζί;
Σίγουρα θα το μάθω διαβάζοντάς το.
Όμως ένα πράγμα μου έμεινε από εκείνη τη βραδιά και αυτό το είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης.
"Θα σας συμβουλέψω ένα πράγμα. Μακριά από παλιά πουτάνα και παλιό αριστερό. Πόσο μάλλον από παλιό αριστερό αφεντικό!".
Πόσο δίκιο έχει τελικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου