Από χθες η διάθεσή μου άλλαξε κατακόρυφα. Για άλλους η βροχή φέρνει μία θλίψη, μία μελαγχολία. Σε μένα μου φτιάχνει τη διάθεση. Με τις πρώτες ψιχάλες παίρνω την κούπα με τον ζεστό καφέ μου και βγαίνω στο μπαλκόνι. Στο πρόσωπό μου έρχεται η πρώτη δροσιά. Κυνηγάω τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος αλλά μάταια. Η βρεγμένη άσφαλτος είναι μία αποτυχημένη μίμηση της βρεγμένης επαρχίας. Βλέπω κάτω στον δρόμο τον κόσμο να τρέχει να κρυφτεί κάπου. Παράλληλα τα αυτοκίνητα ξεπροβάλλουν σαν σαλιγκάρια. Δεν πτοούμαι. Παίρνω τα ακουστικά μου και φεύγω για Πειραιά. Όλος τυχαία πρώτο τραγούδι είναι των straglers... Με ανάλαφρο βήμα και με ένα μειδίαμα στα χείλη διασχίζω το δρόμο και όσο απομακρύνομαι από το σπίτι τόσο πιο όμορφα νιώθω.
Καλώς ήρθαν οι βροχούλες...
Καλώς ήρθε η εποχή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου